Pierwszy rozłam nastąpił po śmierci Fntyna V, pozostawił on dwóch synów bliźniaków którzy zgodnie z nakazem ojca podzielili wyspę na północną i południową  sprawując tam władzę. Po paru latach Mertan II został zamordowany przez któregoś z podległych mu wasali i południe podzieliło się na małe prowincje które następnie Derian Skerlski wchłonął tworząc Królestwo Skerliańskie

Po śmierci Nordyka IX tron objął Awed II zwany odważnym zajął resztę północnych gór i dotarł aż do morza. Następnie plemiona z wschodu pokłoniły mu się co zapewniło mu miejsce w historii. Kraj żył dość dobrze czerpiąc korzyść z kopalni i handlu jednakże w roku 1425 nastała sroga zima po której zabrakło żywność Awed kazał przekierować jej resztki do starego królestwa by przynajmniej ono przetrwało. Tak wydał na siebie wyrok jako władca. Ludność z północy zbuntowała się i rozpoczęła marsz na stare królestwo. Doszło do bitwy w Górach Nasjons obok miejscowość Werui. Buntownicy zginęli jak nie z ręki żołnierzy to z ran i wycieczenia lub zamarzli w drodze do domów, jednakże zgiął też król ponieważ cały tłum buntowników rzucił się na jego oddział. Pragnęli tylko jego śmierci, za decyzję z żywnością ludzie umierali z głodu przez tygodnie zanim ich nie zabito lub sami nie zmarli. W kraju zapanowało bezkrólewie Awed zginął bezpotomnie a generałowie zasiedli w radzie regencyjnej na samym jej początku ustalono że ten z nich który ostatni umrze ze starość to jego pierworodny syn zostanie królem. I tak tron objął Fabian z rodu Gerodów.